De ontdekking van muurschilderingen in de kerk van Moerkerke

De ontdekking van muurschilderingen in de kerk van Moerkerke

Nikolay Holthoff

In het verleden had de Sint-Dionysiuskerk af te rekenen met sterke vochtproblemen, ondermeer door insijpelend water uit de lekkende dakgoten. Uiteraard hebben dergelijke euvels zo ook hun voordelen, voor lokale heemkundigen en andere speurders. Van de zuidelijke muur in de kerk (aan de zuidkapel) viel de verf in grote plakken naar beneden. Na enig gepeuter kwam er een bloem te voorschijn, het bleek liier om een Neo-Gotische muurschildering te gaan, geschilderd tijdens of net na de bouw van Neo-Gotische Sint-Dionysius kerk in 1870.

De ontdekte schildering is onderdeel van een hele reeks muurschilderingen die zich wellicht ook op de noordelijke mum bevonden. We weten dat de toren van de kerk weggeschoten werd, daags voor de slag van 13 en 14 September 1944 op de wijk ‘t Molentje. Dat de schildering de aangerichte ravage “overleefde”, maakt liaar uniek. Ook wordt een ander raadsel opgelost, op de muren tegenover de schildering kwamen er twee geschilderde kaders vrij, waarin zich ooit twee staties van de kruisweg in bevonden. Deze werden uitgebroken om de twee kapot geschoten exemplaren aan de noordzijde te vervangen (bron koster Emiel Spriet). Later werden er twee nieuwe exemplaren vervaardigd en werden ze allemaal verplaatst om de volgorde temg te laten kloppen.

De muurschilderingen werden aangebracht met olieverf. Dat is de reden waarom ze temg aan de oppervlakte komen. Ze waren overschilderd met latexverf, maar die hecht moeilijk op olieverf; vooral als er vocht in het spel is. De muurschilderingen stellen een gordijn dat aan een stok liangt voor. Het groene gordijn werd onderaan versierd met bruine blaadjes klimop en slakken en beschilderd met de rode en gele kleuren; geel en rood zijn de kleuren van de familie van Praet, heren van Moerkerke van de 14^de tot 16^de eeuw. In het gordijn zelf zijn de plooien mooi geaccentueerd. Het gordijn is ingelegd met muzieknoten omzoomd met planten. In een latere fase besloot men de olieverfschilderij te overschilderen en te overplakken met banden met Sint -Andreaskruisen. In de olieverfschildering aan de oostzijde besloten we de band te laten hangen omdat hij zeer moeilijk te verwijderen is en de schildering zwaar beschadigd zou kunnen worden. Bovendien vertelt het ons iets over de verschillende fases van versiering in de kerk.

Op de vraag naar de opdrachtgever, de ontwerper en maker van de olieverfschildeingen moeten we het antwoord voorlopig schuldig blijven. Het kerkarchief kan ons daarop antwoord geven, maar dat wordt momenteel gedigitaliseerd. Hopelijk kunnen we die vraag binnen enkele maanden beantwoorden ... en wie weet doen we in de toekomst in het kerkgebouw, dat wellicht nog vele geheimen verbergt, nog meer ontdekkingen!!!