Nathan en Stef redden de familienaam Lampo!
De familie Lampo in Moerkerke in de 19de en de 20ste eeuw
Paul Gervoyse
De jongere generaties onder ons zullen de familie Lampo in Moerkerke wellicht niet gekend hebben, maar de geboren en getogen Moerkerkse senioren zullen zich de Lampo's nog levendig herinneren.
We moeten ons Moerkerke in de tweede helft van de 19de eeuw niet al te romantisch gaan voorstellen. Niet dat een tekening of foto van toen niet mooi oogt!
Moerkerke was (zoals zovele kleine dorpen in Vlaanderen) een plattelandsdorp met een arme en kinderrijke bevolking. De vrouwen hadden de zorg over hun vele kinderen, hun ouders en hoe de eindjes aan elkaar te knopen. De mannen waren meestal arbeiders, koeienwachters en boeren. Ze woonden met veel te veel in kleine lage arbeidershuisjes, boerderijtjes of "doeningskes" zonder het minste comfort: er was zelfs geen elektriciteit of stromend water.
's Avonds was het buiten pikdonker en de wegen waren uitzonderlijk slecht. De mensen zorgden voor elkaar en iedereen kende iedereen.
Er waren tientallen herbergen en de mannen zochten er wat vertier na hun zware dagtaak. De macht en het bestuur waren in handen van de adel, de clerus en de hereboeren. Soms waren er kleine industriëlen.
Het is in deze tijdsgeest dat we de familie Lampo in Moerkerke moeten situeren. Het was een uitzonderlijk kinderrijke familie. Door de overwegend vrouwelijke en kinderloze afstammelingen bleven van deze familie weinig nakomelingen over. Opvallend is ook dat bijna alle familieleden Lampo een zelfstandig beroep uitoefenden, wat niet zo vanzelfsprekend was in die tijd.
Victor-Eduard Lampo zag het levenslicht op 3 januari 1850 op den Hoorn in Moerkerke. Zijn ouders waren Adrianus Lampo en Barbara Jongemans.
In 1874 huwt Victor-Eduard Lampo (1850-1927) met Virgenie Lefever (1853-1932).
Ze hielden in Moerkerke café Het Groene Woud (Middelburgsesteenweg) open. Het echtpaar bracht 16 kinderen ter wereld. Een voor die tijd geen uitzonderlijk aantal. Van die 16 kinderen bleven er uiteindelijk 12 in leven. In volgorde van geboortejaar proberen we deze families voor te stellen. Aan de families die in Moerkerke bleven wonen wordt wat extra aandacht geschonken.
In het jaar 1875 werd Julie Lampo geboren. Deze oudste dochter huwde met August Gervoyse en ze vestigden zich in Uitkerke. Julie had een witgoedwinkel en August was aannemer. Het echtpaar had 5 kinderen: Romaine, Agnes, Maria, Raymond en Leon. Moeder Julie overleed in het jaar 1934.
Romanie Lampo zag als tweede dochter het levenslicht in het jaar 1876. Romanie huwde met Alfons Decock en ze bleven kinderloos. Alfons Decock was artistiek aangelegd en was bekend om zijn olieverfschilderijen. Hij werkte op de Golf in Knokke en hield een drankwinkel open.
Louise Lampo was de derde dochter op rij. Zij werd in 1878 geboren en huwde met kuiper Victor Van Meenen. Ze woonden in Herberg De Dreve op de hoek van de Dorpsstraat en De Dreve. In een zaaltje achter de herberg vond het Armenbestuur plaats (de voorloper van het OCMW). Eenmaal per week kwam er een beenhouwer uit Brugge om Moerkerke van vleeswaren te voorzien. Victor Van Meenen is op zeer tragische wijze om het leven gekomen. Op 6 september 1938 viel Victor met zijn fiets langs de vaart en tijdens de val drong zijn pijp in z'n keelholte. Een paar dagen later is hij aan de gevolgen van zijn verwondingen overleden. Het echtpaar was kinderloos.
Arthur Lampo was hun eerste zoon. Hij werd in 1880 geboren. Hij was metser-aannemer en huwde met Emma Maenhout. Ze woonden waar hun zonen Maurice en Jerôme op vandaag nog steeds wonen (Middelburgsesteenweg).
Maurice was een gekend aannemer in Moerkerke en is gehuwd met Lea Tack. Zijn broer Jerôme bleef vrijgezel en hielp in het bedrijf als bouwwakker. Ze hadden ook twee dochters: modiste Susanna en Laura die handel dreef op de markten. Maurice en Jerôme zijn de enige nakomelingen in leven van de familiestam Lampo die nog in Moerkerke wonen.
Marie Lampo werd in 1882 als 4de dochter geboren. Ze huwde met Isidoor Van Meerbeeck. Aanvankelijk baatten zij het hotel Astrid uit in Knokke. Nadien had Marie een snoepwinkel en haar man Isidoor werd bankbediende. Het echtpaar bleef kinderloos.
Camille Lampo stierf na de geboorte in 1884.
Elodie Lampo zag in het jaar 1885 het levenslicht. Kuiper Alberic Van Meenen werd haar echtgenoot waarmee ze twee kinderen kreeg: Constant en Marie-Louise. Hun zoon Constant was brievenbesteller. Op 27-jarige leeftijd overleed hij ten gevolge van een gevaarlijke luchtwegeninfectie (23 januari 1942). Elodie en Alberic baatten café De Vijf Emmers uit in de Dorpsstraat, een volksherberg die tot in het jaar 1976 door hun dochter “Marietje” werd opengehouden. De Kuiperij bevond zich rechts naast het café. De lage brede woning die er nu nog altijd is, staat wat dieper dan de huidige bouwlijn. In die tijd werden hele boomstammen met paarden tot voor de woning gesleept. De kuiper verwerkte de bomen volledig zelf tot duigen en kuipen. Het woongedeelte, de herberg en de kuiperij zijn nog intact gebleven. Het kuipersgereedschap van Alberic Van Meenen werd opgenomen in het Volkskundemuseum te Brugge en is er elke dag te bezichtigen.
Pharaïlde Lampo werd geboren in het jaar 1887 en liet zich in de echt verbinden met Richard Gaudesaboos. Pharaïlde hield een kruidenierswinkel open in de Vissersstraat en haar man Richard was achtereenvolgens bakker en bouwwakker. Hij hielp ook als biervoerder bij zijn schoonzus Susanna. Richard zou ooit eens met de moto van schoonbroer Jules Lampo gereden hebben. Toen Richard op de moto sprong en wegreed bleef hij maar rijden ...... Hij wist niet hoe hij moest remmen en bleef rijden tot de benzine op was!
Victorine Lampo werd als 7de dochter geboren in het jaar 1889. Ze huwde in 1924 met Alois Vande Casteele. Ze woonden op de hoek van de Vissersstraat en de Oude Pastoriestraat, waar hun dochters Maria en Gabriëlle geboren werden. Victorine hield een kruidenierszaak open. Deze winkel werd tot in het jaar 1984 door dochter Maria gerund. Alois Vande Casteele was een all-round man. Hij was ambtenaar van de Burgerlijke Stand, drukker, makelaar in verzekeringen, bediende bij aannemer D’Hondt, hij was aangesteld als opmeter van de oorlogsschade en was secretaris bij talloze verenigingen. Toen Victorine op 50-jarige leeftijd overlijdt, laat zij een echtgenoot van 42 jaar met twee kinderen achter. Alois heeft zijn verdriet nooit overwonnen en stierf 8 jaar later, op 49-jarige leeftijd. Van het ouderlijke huis werden voor het dubbelhuwelijk van Maria en Gabriëlle, twee woningen gemaakt.
In het jaar 1890 wordt Leon Lampo geboren. Als bouwwakker gaat hij na de eerste wereldoorlog, samen met zijn broer Arthur, mee voor de heropbouw van de Westhoek en leert er Maria De Grave kennen uit Boezinge. Hun huwelijk wordt verrijkt met 3 kinderen: Alice, Romaine en Adrien.
Alice Lampo bleef bij haar ouders wonen, terwijl Romaine Lampo huwde met André Van Mouffaert en zij in de Vissersstraat een maalderij uitbaatten. Adrien Lampo is postbediende en gehuwd met Christiane Steyaert. Het is uiteindelijk Adrien Lampo die erin slaagt om de familiestam verder te zetten. Zij hebben 2 zonen: Peter en Christoph.
Christoph Lampo woont als vrijgezel te Sint-Kruis en is werkzaam in de transportsector.
Peter Lampo is gehuwd met Kathleen Cocquyt. Beiden zijn actief in de banksector en zijn woonachtig te Loppem. Peter en Kathleen zetten de familienaam Lampo verder met hun 2 zonen: Nathan en Stef!
August Lampo ziet het levenslicht in 1892. Hij was bouwwakker samen met nonkel Arthur en nonkel Leon. Hij stapte in het huwelijksbootje met Madeleine Vandamme en ze woonden eerst in De Dreve en daarna in de Dorpsstraat. Alfons en Agnes waren hun twee kinderen. Alfons Lampo huwde met Ghislaine Lambert en zij kregen 2 dochters: Claudine en Fabienne. Alfons voltooide als enige uit de familie in die tijd het middelbaar onderwijs aan het Atheneum te Brugge. Hij kreeg er als primus de Gouden Medaille van de Regering. In 1968 won hij 100.000 frank in het BRT-spelprogramma “100.000 of niets” met Pros Verbruggen. Hij had alle antwoorden correct met zijn kennis over de schrijver Stijn Streuvels.
Agnes Lampo huwde met Albert De Clerck. Zij kregen 2 dochters: Gerda en Hansi.
Agnes en Albert woonden aanvankelijk in Maldegem en Knokke maar zijn sinds geruime tijd terug naar Moerkerke komen wonen.
Jules Lampo kwam ter wereld in het jaar 1893. Hij was fietshersteller en cafébaas. Jules was een buitenbeentje en bleef heel zijn leven vrijgezel. Jules bleef in het ouderlijke huis wonen, in de herberg “Het Groene Woud” dus. Naast het café was zijn atelier en ook de schiettent voor de Koninklijke Handboogmaatschappij Wintervermaak. Als er schietingen waren kwam zijn schoonzus Madeleine Vandamme tappen in het café. Opvallend is dat er nu nog veel anekdotes over Jules verteld worden. Jules was niet alleen een moppenrapper, hij was ook uitvinder van tal van huishoudapparaten en hij maakte zelf fietsbanden uit binnenbanden van auto’s.
Jules kon alles doen bewegen, hij had een passie voor mechanica. Zo wordt verteld dat hij voor de bevrijdingsstoet een pop in een Duitse soldaat had verkleed en met een machine had verbonden zodat de pop voortdurend een wiel moest draaiend houden! Op een bord stond te lezen: “Immer arbeiten!”
Jules had ook een passie voor de automobiel. Op een gegeven moment bezat hij 3 auto’s, alhoewel er maar weinig auto’s reden in die tijd. Op een keer was hij met zijn sportwagen iets te snel aan zijn huis vertrokken en reed niet langs de Halve Maan maar in het water van de kasteelomwalling!
Susanna Lampo was de jongste dochter van de familie. Zij werd geboren in 1895. Ze trouwde met René Tanger en zij hadden 2 kinderen: Charles en Marie-Louise.
René Tanger had een eigen brouwerij in de Vissersstraat. Later vestigden zij zich in de Middelburgsesteenweg met een drankenhandel. Deze handelszaak werd later overgenomen door zijn zoon Charles Tanger en zijn echtgenote Georgette Dobbelaere.
René Tanger stierf op 60-jarige leeftijd. Toen hij op 4 oktober 1959 als bestuurslid van de fanfare Sint-Cecilia meestapte naar Vivenkapelle, viel hij in de Zwaanstraat neer en stierf ter plekke. Dit plotse overlijden van een geliefd en goedhartig man veroorzaakte nogal wat opschudding in Moerkerke.
Alberic (1896), Maurice (1901) en Ludwina Lampo (1907) stierven vroegtijdig.
Victor-Edward Lampo en Virgenie Lefever kregen dus in totaal 16 kinderen. Het is niet te geloven dat de familiestam Lampo in Moerkerke niet voortgezet wordt!
(bronnen: eigen archief; met dank aan Maria Vande Casteele, Adrien en Alfons Lampo)
Geloodt ag Jesse Christens. Amen. (100 d.a.)
BID VOOR DE ZIEL VAN
Victor-Eduard LATDO
geboren te Moerkerke den 3 januari 1859, en er
godvruchtig overleden den 29 April 1927,
voorzien van de laatste H. Sacramenten.
Op deze wereld heeft alles zijn tijd en deze eens
verborgen is alles voorbij. Zo ook de geboorte en
de dood hebben hun plaats in de tijd. Voor
het getal jaren dat men te leven heeft, is het
kortstondig. De kortheid van die jaren
is te vergelijken met een druppel
water bij de zee. Daarom, geliefden,
leef dan voor de eeuwigheid!
Deze man was eenvoudig, vriendelijk en godvrezend:
een goede vader voor zijn gezin,
een trouwe echtgenoot voor zijn vrouw,
een zorgzame vader voor zijn kinderen.
Hij heeft zijn leven geleid in de vrees des Heren
en heeft zo troost gevonden in zijn geloof.
Moge God hem nu rust geven in zijn eeuwige vrede.
[DOWNLOAD HET OORSPRONKELIJK DOCUMENT]