Mijnsherenland van Moerkerken

Mijnsherenland van Moerkerken

Jacques De Groote

In september vorig jaar bracht een kleine delegatie van onze vzw in wording een bezoek aan Mijnsherenland van Moerkerken, nu deelgemeente van de gemeente Binnenmaas, in Nederland.

Op 15 april ll. bracht een delegatie van Mijnsherenland een tegenbezoek aan onze vzw, in het kasteel van Moerkerke.

Welke is dan de band die er bestaat tussen beide gemeenten?

Ambachtsherenbank in de Laurentiuskerk te Mijnsherenland

In de eerste helft van de 15de eeuw kocht Lodewijk van Praet, ridder en heer van Moerkerke, de heerlijkheden Schobbe en Evenrocke in het gebied van de Binnenmaas en liet er bedijkingswerken uitvoeren. In 1424 had hij ook de baronie van Merwede (ten ZO van Dordrecht, tussen de Hoekse Waard en het land van Altena) en de heerlijkheden van Steyn, Poelwyck en Leerambacht afgekocht van zijn halfzuster van moederszijde, Margaretha van Merwede. In 1425 werden er door Filips de Goede, wiens raadsheer en kamerheer hij was, alluviale gronden op Wulpen aan zijn leen van Cadzand toegevoegd. Het in 1440 bedijkte gebied van rond de 1000 ha in de Binnenmaas kreeg toen de naam 's Heerenland van Moerkerke. In 1440 stierf Lodewijk en werd in de kerk van Moerkerke begraven, samen met zijn vrouw, Jacqueline van Eesene. De zoon van Lodewijk, Vrancke van Praet, liet in 1445 op 's Heerenland een kerk bouwen, alsook het hof van Moerkerke. Het gebied bleef in bezit van de familie tot in 1559.

Het wapen van de familie van Praet was: in goud, een schuinkruis van keel, beladen met vijf schelpen van zilver.

Dit wapen werd ook het wapen van Moerkerke en van Mijnsherenland van Moerkerken.

Het wapen werd reeds in 1651 als gemeentewapen van Mijnsherenland gebruikt. Het prijkt ook in het midden van de ambachtsherenbank in de Laurentiuskerk. Voor wat betreft Moerkerke staat het vast dat het wapen reeds door de gemeente werd gebruikt in 1571, gezien het dan reeds op de Grote Kaart van het Brugse Vrije van Pieter Pourbus geschilderd staat.

In Nederland werd het wapen officieel op 24 juli 1816 aan de gemeente toegekend, in België op 29 april 1845.

In het koor van de Laurentiuskerk staat nog het praalgraf van Elisabeth van Loon, echtgenote van Francke van Praet. De wapens werden in de franse tijd afgehakt.