Restauratie van twee graftrommels op het kerkhof van Dudzele

Restauratie van twee graftrommels op het kerkhof van Dudzele

Dirk Pieters

Maandag 24 oktober 2022 werden twee unieke graftrommels, na grondige restauratie, terug geplaatst op het kerkhof van Dudzele. Het betreft de graftekens van:

Charles Louagie (1860-1930) / Stephanie Vandepitte (1861-1929)

en

Casimir Cadron (1875-1957) / Stephanie Proot (1875-1950)

Beide zerken zijn gesitueerd  in sectie B van de Dudzeelse begraafplaats.  Als je voor het portaal van de kerk staat, is dit aan je rechterzijde.

Graftrommels zijn vandaag eerder zeldzaam en ze worden dan ook gekoesterd door erfgoedverenigingen zoals de Heemkring van Dudzele.  Reeds in 2014 werd een aanvraagdossier voor 5 jaar opgemaakt voor de restauratie en behoud van een twintigtal waardevolle graftekens.

Grafteken Charles Louagie / Stephanie Vandepitte

toestand voor restauratie	toestand na restauratie

Grafteken van Casimir Cadron / Stephanie Proot

toestand voor restauratie	toestand na restauratie

De stad Brugge voorziet elk jaar een subsidiebedrag ter ondersteuning van projecten ingediend door leden van de Stedelijke Graftekencommissie.  In Dudzele werd al meerdere keren gebruik gemaakt van deze mogelijkheid.  Zo werden enkele monumentale grafzerken van Dudzeelse vooraanstaanden aangepakt en kunstig gerestaureerd.  Enkele jaren geleden, voor ‘corona’ dus en na een ‘on-hold’ periode van voorrang aan de herdenking de Eerste Wereldoorlog, werden de graftekens van ondermeer de notarissen Pollentier en Proot, dokter Ketele, de families Brackx en Bossier e.a. in ere hersteld.

Het grafteken voor Casimir Cadron werd opgefleurd met een graftrommel die het bestuur en leden van de K.M.M. Poldergalm financierden. De tekst tussen de bladeren en bloemen luidt: “Aan ons medelid van Muziekmaatschappij Poldergalm”.

Casimir Cadron was zeer geliefd bij de harmonie Poldergalm.  Hij sloeg de cymbalen en de grote trom (men sprak steevast van de “grosse-caisse”).  Door zijn kleine gestalte was het moeilijk voor hem om dit zwaar voorwerp zelf te dragen, steunend op borst en buik.  Dus werd er een grote tromdrager aangesteld die het instrument op zijn rug meedroeg.  Casimir liep er netjes achter met in zijn linkerhand de cymbaal en in zijn rechterhand de “majoche” om zodoende de juiste kadans aan te geven  Toch een heel belangrijke rol die voor deze muzikant was weggelegd.

De volgende anekdote leeft nog voort in het collectief geheugen van Poldergalm:
Bij de inhuldiging van Frans Desmidt als burgemeester van Knokke in 1927 werd een grote stoet samengesteld.  Daarin ontbrak uiteraard de Knokse harmonie De Zeegalm niet.  Hun uniform werd gekenmerkt door een donkerblauwe blazer, een lange witte broek en een blauwe kepie met wit overtreksel.  Het geheel naar analogie van de Franse muziekkapellen aan de Middellandse Zee.  Dit alles maakte indruk bij de vele bezoekers aan het mondaine Knokke begin 20^ste eeuw^[1].

Frans Desmidt werd geboren te Dudzele op 22 januari 1882^[2]. De Dudzelenaars waren bijzonder trots op hun uitgeweken inwoner die nu burgemeester werd van de badstad Knokke.  Velen namen dan ook de tram naar Knokke om hem te feliciteren en de stoet te bekijken. Ook Frans Desmidt was zijn Dudzeelse vrienden niet vergeten en vooral die van Poldergalm mochten niet ontbreken op de festiviteiten.
De Dudzeelse harmonie Poldergalm werd dan ook gevraagd om mee te stappen in de stoet ter ere van de nieuwe Knokse burgemeester met Dudzeelse roots.

Toen het muziekkorps, op de dag van de inhuldiging, de hoofdtribune passeerde waarop de burgemeester en schepenen hadden plaatsgenomen, draaide de grotetromdrager zich plotseling om in de richting van de nieuwe burgemeester-ex-Dudzelenaar.  Op dit eigenste moment wou Casimir op zijn grosse-caisse slaan waarbij hij er geheel naast zat en bijna ten val kwam.  Het gevolg kan je al raden: algemeen gelach op de tribune en bij de omstaanders.  Casimir kon er niet mee lachen maar herpakte zich uiteraard om terug het juiste tempo aan te geven.  Achteraf werd er tussen pot en pint nog ferm nagepraat over dit incident en zelfs jaren nadien blijft dit voorval voortleven in de geschiedenis van Poldergalm.  Tot op vandaag zelfs bij de restauratie en opwaardering van zijn graftrommel.  De originele grote trom is trouwens nog steeds te zien in het repetitielokaal van Poldergalm in de Amaat Vynckezaal, St.Lenardsstraat te Dudzele^[3].

Casimir Cadron sloeg de grote trom in de Bloemenstoet te Blankenberge in 1947

Voetnoten 

^[1]    Begin jaren ’50 van de vorige eeuw kregen de muzikanten van Poldergalm ook een witte broek maar een groene jas. Dit uniform werd gedragen tot aan het jubileumjaar 1977.

^[2]    Frans Desmidt was ook oud-volksvertegenwoordiger. Na aanhouding door de G.F.P. op 7 juni 1944 werd hij naar Buchenwald weggevoerd. Hij bezweek te Bad-Gandersheim op 25 november 1944.

^[3]    Die grote trom werd op 12 juni tentoongesteld, samen met de reeks oude uniformen in zaal De Polder.Dit naar aanleiding van de presentatie van de nieuwe uniformen met concert en feestelijke barbecue.